راز شماره ۱- Listening
ذهن مانند چتر نجات است. تنها در صورت باز بودن کار می کند. “
سر جیمز دیوار، دانشمند (۱۸۷۷-۱۹۷۷)
برای تلاشی که برای تسلط بیشتر بر زبان انگلیسی انجام می دهید به شما تبریک می گوییم. بسیاری از زبان آموزان ESL می خواهند بدانند آیا می توانند مانند یک انگلیسی زبان بومی انگلیسی صحبت کنند؟ پاسخاین سوال مثبت است!
آیا این هدف به راحتی تحقق می یابد؟ خیر، اما ممکن است.
ما معتقدیم که شما این مقاله را مطالعه می کنید، زیرا آمادگی و علاقه لازم برای یادگیری را دارید. آیا این در مورد شما صدق می کند؟ به اهداف خود در این زمینه می رسید اگر:
الف) دست از تلاش برندارید، و
ب) از ایده ها و مفاهیم جدید استقبال کنید.
اگر آنچه در اینجا به شما پیشنهاد می کنیم را انجام دهید، در زبان انگلیسی پیشرفت خواهید کرد.
راز شماره ۱: اگر می خواهید روان صحبت کنید، ابتدا باید:
گوش کنید ، گوش کنید، گوش کنید،
و بعد…
بیشتر گوش کنید!
این اولین کاری است که هنگام یادگیری یک زبان جدید انجام می دهید – و برای خوب صحبت کردن کاملا ضروری است.
تعجب کردید؟ اما این واقعا درست است. هرچه بیشتر گوش کنید، زودتر روی زبان انگلیسی مسلط خواهید شد. گوش کردن همچنین به تقویت یک لهجه بهتر (طبیعی تر) منجر خواهد شد.
بسیاری از زبان آموزان به ما می گویند، “متوجه نمی شویم. چگونه گوش کردن به ما کمک می کند تا بهتر صحبت کنیم؟ ”
خوب، چگونه یاد گرفتید که به زبان اول خود صحبت کنید؟ وقتی کودک بودید، آیا والدینتان گرامر زبان مادریتان را به شما آموزش دادند؟ آیا در حالیکه مشغول خزیدن روی زمین بودید سعی کردند به شما یاد دهند که بخوانید یا بنویسید؟
البته که نه! آنها فقط با شما، با یکدیگر، و با بسیاری از افراد دیگر صحبت کردند.
و شما چه کردید؟ گوش کردید!
بعضی وقت ها منفعلانه گوش می دادید و بعضی اوقات آگاهانه گوش می دادید و به صداها، ریتم ها و الگوهای گفتاری که در اطراف شما بودند توجه می کردید و سعی در فهم آنها داشتید.
نکته مهم این است که شما در زبان مادری خود غوطه ور شده بودید- به عبارت دیگر زبان شما را احاطه کرده بود. شما مثل یک ماهی بودید که در آب شنا می کرد.
بمدت چند سال، شما همچنان به گوش دادن ادامه دادید. سپس، سرانجام، (احتمالاً در حدود ۲ سالگی) شروع به صحبت کردن کردید. همه از این موضوع بسیار هیجان زده بودند، از جمله خود شما – اما به یاد داشته باشید – در آن زمان، شما برای یک مدت زمان طولانی فقط گوش کرده بودید!
اول گوش کردید؛ بعد صحبت کردید حتما می گویید این یک موضوع “بدیهی است” ؟ بله، اما این یک رابطه بسیار مهم است. اجازه دهید یک داستان برایتان تعریف کنم.
روزی روزگاری، یک مرد ژاپنی باهوش بود که در زمان آلبرت انیشتین زندگی می کرد. ( آنها دوستان خوبی بودند.)
در دهه ۱۹۳۰، این مرد با استعداد چیزی که روش یادگیری “زبان مادری” نامید را کشف کرد. شینیچی سوزوکی در کتاب خود: Nurtured By Love توضیح داده است که چگونه نحوه یادگیری زبان در افراد مختلف را درک کرده است. یک روز ناگهان متوجه شد که “همه بچه های ژاپنی می توانند به زبان ژاپنی صحبت کنند!” (۱) البته این موضوع برای همه بدیهی به نظر می رسید، و بعضی اوقات وقتی او این را اعلام کرد، به او نگاه های عجیبی می کردند. اما منظور او این بود که انسان از یک توانایی طبیعی و “استعدادی” برای یادگیری یک زبان پیچیده و دشوار برخوردار است – آن هم فقط با گوش دادن به آن!
او به این نتیجه رسید که بین چگونگی “دریافت اطلاعات” و نحوه تولید “آن” ارتباط خاصی وجود دارد. او مربی ویالون بود و شروع به استفاده از این روش یادگیری زبان برای آموزش ویالون به کودکان خردسال (۳ و ۴ ساله!) کرد. در ابتدا، به آنها اجازه داد تا به مدت چند هفته فقط به موسیقی خاصی گوش دهند. بعد از مدتی آنها توانستند آن قطعه را اجرا کنند – بدون اینکه حتی خواندن موسیقی را یاد گرفته باشند.
این روش یادگیری به عنوان روش شینیچی مشهور شد و در حال حاضر در گوشه وکنار جهان استفاده می شود.
منطقی به نظر می رسد، نه؟ ابتدا گوش می دهیم، بعد صحبت می کنیم، بعد می خوانیم و بعد می نویسیم. اما اول گوش می دهیم. این یک نظم طبیعی است.
” کسی که هرگز اشتباه نکرده است، هرگز چیز جدیدی را امتحان نکرده است.”
آلبرت انیشتین